Toprağımda Yaşanan Acılar Adına
Perperik-a Söe… Elindeki kitabın son sayfasını bitirdiğinde Beyazıt Meydanına çoktan gelmişti. Yerinden kalkıp tramvayın kapısından çıktığından, perperika’nın kitap boyunca sessizce bağırışlarına mı, yoksa çevresinde dolaşan sesli ama sessiz yığınlara mı şaşırması gerektiğini anlayamadı. Bir süre etrafını seyretti, kalabalıkların akın akın geldiği caddenin ismine takıldı gözleri “Ordu Caddesi”. Hangi ordunun caddesiydi üzerinde yürüdüğü? Altı yüz senedir bu topraklara hükmetmiş olan ve Dersimi bir dersimli olan Pir Hüseyin Bey’in yönetimine veren ordunun ismimiydi? Yoksa temellerini özgürlük ve modernleşme diye atıp üzerine Türkleşmeyi yerleştiren Abdullah Paşanın ordusunun ismi mi? Hayatının belirli zamanlarında yalnızlıklarda yürümeyi çok seven birisiydi. Belirli aralıklarla kendine zaman ayırır, zihnindeki düğümlerin peşine düşerdi. Ancak bu sefer beklediğini bulamadı. Çoğu zaman adımlamış olduğu bu caddenin her bir köşesi, bitirmiş olduğu romanın kalıntılarını taşıyordu adeta. Zihninin işgal mi edildiğini; yoksa yıllarca zihnine düğüm düğüm işlenmiş işgalin aklına gelen sorular ile son nefesini mi verdiğini anlayamadı.
Son Yorumlar