GÜL BAHAR

Hani seversin ya ölürcesine,
Âşık olursun intihar edercesine,
İşte ben seni böyle sevdim gülbahar.

Bir haziran gecesi tanıştım seninle,
Seni bir kale gibi elinde tutan Mikail’le,
Bir bağlanışım vardı sana unutamadım gülbahar.

Yirmi bir yaşında yağmur gibi bir delikanlı,
Eski faşist yeni milli görüşçü,
Sustu ağlayan kalbim önceleri neredeydin gülbahar.

Mücadeleye ilk başlayış yılları,
Bir nefer, bir çılgın, bir deli, bir zavallı,
Anlayamadılar beni, beni sadece sen anlarsın gülbahar.

Dört yıllık neşeli hizmet günleri,
Hastalanman, yatağa düşmen hayretler içinde kaldım,
Belki haberin yoktu ama sabaha kadar ağlamıştım gülbahar.

Sizin yaptığınız delikanlılık mı şimdi?
Değerini bilemedik, ayırdılar sevenleri, bir yıl geçti,
Senden sonra kimseyi sevemedim gülbahar.

Derken mutlu bir haber geldi, gülbahar iyileşti dediler,
Seni seviyor dediler, sana verelim dediler,
Ben sana laik değilim ki gülbahar.

Bir destan yeniden uyanıyor,
Sevinçliyiz, umudumuz tekrar diriliyor.
Bilsen sana ne kadar ihtiyacımız var gülbahar.

Yeni bir beyin yeni bir hayat demektir,
Hayatını sana bağlayan bir genç bir delikanlı,
Aşkımızı muhabbetimizi kimse duymasın gülbahar.

Bir yıllık bir hizmet dönemi,
Yanlışlarıyla doğrularıyla bir umutla ve aşkla,
Bu delikanlıyı sen adam ettin gülbahar.

Bir yeminim vardı sadece kendimin bildiği,
Ya ben Yıldıztepe’yi alacaktım ya Yıldıztepe beni,
Zannediyorum bunun adı âşık olmak gülbahar.

Ben yeminimi tutamadım, alamadım seni,
Sen benim çocukluğumu gençliğimi aldın,
Bende senin sokaklarında gezen çocuklarını aldım,
Yalnız kaldım, tek kaldım,
Önemli değil ikimiz kaldık gülbahar.

Sevdamı verdim sana,
Gençliğimi, çocukluğumu, aşkımı, geleceğimi,
Gençlerim için bozuk para gibi harcandım gülbahar.

Ve bitti, ama sevmeye devam ettim,
En azından güvenilir ellerdeydi gülbahar,
Bu dönemde bile eşkıyalar seni sevdi gülbahar.

Ve yine bitti, bitirdiler, ayırdılar,
Şimdi ölüyor gülbahar. Gençler ise umut bekliyor,
Ağlıyorsam da kimse duyamaz ve göremez göz yaşlarımı,

Ama anlıyorum, bizim ulaştığımız noktaya,
Bazılarının hayallerinde bile ulaşması imkânsız,
Bir bilsen nasıl sevmiştim seni,
Senden başka kimseyi sevmedim sevemedim,
Kolay değil gülbahardan ayrılması.

Yıkılıyor kalemiz,
Issız kalıyor gençlerimiz,
Sevdamız bir cephede daha kaybetti,
Haydi hoşça kal gülbahar, topal körpe çocuğum benim,
Gülbaharım rengin şehadet rengine boyansın,
Burada öldün, bir yerlerde yaşayacaksın elbette,
Bir senin değerini bilemedik gülbahar,
Bir bahar özlenen gülbahar.

Ramazan AYDOĞDU – 14.05.2001