Onun Adı Sefa

Onun adı sefa,
Elbet yürek sızlıyor bu defa,
Okuyordu,
Okulu vardı sefanın,
Kimsesiz değildi,
Ama yalnızdı.
Elinden tutan olmamıştı.
Ekranlarda tanıdık sefayı,
Sabaha karşı parkta bir genç öldü dediler.
Kardan mı ölmüştü, yüreğindeki soğuktan mı bilinmez.
Ama ölmüştü sefa

Bugün toprağa verildi sefa,
Annesinin çığlıkları arasında,
Unutmuyorum,
Sefa donuyor, sefa can veriyor,
Ben sıcak yatağımda üzerimde iki yorgan,

Onun adı sefa,
Küçük yüreği donmuştu bir defa,
Ölmeseydi, yaşayabilir miydi, o soğuk yüreğiyle,
Bilinmez.
Bugün toprağa verildi sefa,
Annesinin çığlıkları arasında,
Seyrettik görüntüyü,
Masum bakışlı, suçlu düşünceler arasında,

Kar yağıyordu,
Sefa donuyordu,
Biz kartopu oynuyorduk.
Üşüyorduk, ama sefa donuyordu.

On beş yaşında sefa,
Hayatının baharında,
Onun adı sefa,
Yüreği, kalbi vücudu, donmuştu bir defa

Ramazan AYDOĞDU – 28.08.1998